Merkilegt en ekki töfralausn

Það bárust tíðindi af því að bandarísk stúlka sem hefði fæðst með HIV smit, væri laus við veiruna eftir lyfjameðferð.

Þetta gæti hljómað sem lækning við HIV, en því miður er það ekki svo.

Móðirin var HIV smituð og barst smitið til stúlkunar. Í þessu tilfelli voru aðstæður þannig að móðirin hafði ekki verið í lyfjameðferð gegn HIV, og læknarnir brugðu á það ráð að nota stóra skammta af HIVlyfjum í von um að geta slegið á sýkinguna. Eins og greint var frá virðist sem þessi nálgun hafi dugað, því næmustu próf greina ekki smit í frumum stúlkubarnsins.

En samhengi vantar í flestar fréttir um þetta afrek.

Nú tildags er hægt að koma í veg fyrir HIV smit frá móður til barns (í um ~98% tilfella), með  lyfjagjöf, keisaraskurði og því að sleppa brjóstagjöf. Þannig að þessi meðferð er bara nauðsynleg þegar varnaglarnir duttu úr.

Því miður er harla ólíklegt að sama aðferð dugi til að lækna fullorðið fólk.

Ítarefni:

Analysis: A cure for HIV? James Gallagher BBC 4. mars 2013.

Læknaðist af HIV

Ný opin tímarit á sviði líffræði

Guðmundur Þórisson lífupplýsingafræðingur og baráttumaður um opinn aðgang benti mér á tvö ný opin tímarit á sviði líffræði.

Elife er tímarit sem er ætlað að ná sama stalli og Science, Nature, Cell, PNAS og PLoS biology. Aðeins bestu rannsóknir eru birtar þar. Kosturinn er að greinarnar verða samstundis opnar öllum, sem komast á netið. Það er ekki eins og í hinum virtustu tímaritunum á sviði líffræði sem eru öll háð áskrift einstaklinga, bókasafna eða landa. Undantekning er reyndar PLoS tímaritin, þar sem greinarnar eru í opnum aðgangi en þar þurfa höfundar reyndar að borga fyrir umsýsl, umbrot og kostnað við vefsvæði (gjöldin eru frá $1300 til $2500 per grein, eftir tímariti).

Elife býður hins vegar upp á opinn aðgang, og engin höfundagjöld. Þetta er gert mögulegt með stuðningi þriggja þungaviktar bakhjarla (Howard Hughes medical Institute (USA), Max Planck Institute (Þýskalandi) og Wellcome Trust (Bretlandi)).

PeerJ er annað tilbrigði við útgáfu starfsemina. Þar byggist viðskiptalíkanið á félagsgjöldum. Hver félagi greiðir að lágmarki 99 dali og fær að birta eina grein...á ári. Eitt gjald, fyrir eina grein á ári. Á móti kemur að viðkomandi er skuldbundinn til að vera yfirlesari á a.m.k. einni grein á hverju ári. Einnig er hægt að greiða allt að 299 dali, og birta þá fleiri greinar á hverju ári í PeerJ.

Á mót kemur vitanlega að sumar greinar eru með marga höfunda, sem þurfa allir að vera meðlimir! Fyrir tveggja höfunda grein mín og Marcosar um þróun nýrra tenginga, er næsta víst að við sendum í PeerJ.

Opinn aðgangur úr hvíta húsinu

Opinn aðgangur (open access) er sú heimspeki að vísindaleg þekking og grunngögn eigi að vera opin og aðgengileg öllum. Þessi heimspeki hefur náð fótfestu, og meðal annars verið innlimuð í stefnu Bandarísku heilbrigðisstofnunarinnar (NIH) og nú um áramót Rannsóknasjóðs íslands. Nú í febrúar gaf hvíta húsið út tilskipun um opinn aðgang...sjá meira á opinnadgangur.is og pistli Peter Suber. 

Ítarefni:

Umfjöllum Mike Taylor á The Guardian vefsíðunni: PeerJ leads a high-quality, low-cost new breed of open-access publisher

Grein Phil Davis á Scholarly kitchen -  PLoS ONE: Is a High Impact Factor a Blessing or a Curse?

White House announcement
http://www.whitehouse.gov/blog/2013/02/22/expanding-public-access-results-federally-funded-research

Að senda í PLoS One

Gömul viðskiptaveldi og nútíminn