Harðsoðið undraland og heimsendir

Fyrst bókin sem ég las eftir Murakami var Hard-boiled wonderland and the end of the world, sem vinurinn Guðmundur Erlingsson lánaði mér. Titill bókarinnar gæti jafnvel átt við Japan og atburðina í Fukushima.

Um var að ræða tveggja þráða bók, annars vegar algera fantasíu um minnislausan mann sem lendir í mjög undarlegu þorpi, og hins vegar mann sem starfar í hátækni-upplýsinga-geira framtíðarinnar, þar sem heilinn hans er annað hvort verkfæri eða leyndarmál (ég var aldrei almennilega viss). Báðar sögurnar rekja dularfulla atburði, báðar veraldir eru á mörkum hins raunverulega og samskipti allra persóna eru mjög óræð. Óvissa, leyndardómar og fyrirbæri á mörkum hins skiljanlega einkenna skrif Murakamis, á milli þess sem hann fjallar um núðlur, konur og popptónlist.

Bókin er meistaralega skrifuð og í kjölfarið mjálmaði ég fleiri Murakami bækur út úr Guðmundi eða keypti sjálfur, og las með áfergju, Norwegian wood, Dance dance dance, A wild sheep chase, The elephant vanishes, Wind up bird Chronicle og Sputnik sweetheart. Þær eru reyndar allar góðar, en mér fannst Norwegian wood angurværust, rolluleitin skemmtilegust og Wind up bird Chronicle dularfyllst. Síst fannst mér Sputnic sweetheart, en það gæti verið vegna þess að ég var orðin mettaður af Murakami. Hann, eins og líklega flestir höfundar, skrifa oftast svipaðan stíl ef ekki áþekkar sögur. Sömu þemu og einkenna Harðsoðna undralandið má finna í öllum hinum bókunum, og verða því óhjákvæmilega leiðigjörn til lengdar. Á tímabili taldi ég Murakami eiga skilið að fá Nóbelsverðlaun í bókmenntum, en efast um það nú. Kannski dæmi ég hann of hart, af því ég las hann of stíft og í of mikilli hrifningu.

Murakami gagnrýnir kjarnorkustefnu

Gerill er ekki veira

Kólígerillinn, Eschericia coli, er baktería en ekki veira. MBL hefur annað hvort rangt eftir Daniel Bahr heilbrigðisráðherra Þýskalands:

Við getum ekki staðfest að veiran sé á undanhaldi en eftir greiningu á nýjustu gögnum höfum við ástæðu til að vera vongóð.

Eða þorir ekki fyrir sitt litla líf að leiðrétta þennan volduga mann.

Bakteríur eru dreifkjörnungar, þ.e. erfðaefni þeirra er ekki í sérstökum kjarna eins og í heilkjörnungum (t.d. sveppum, dýrum og plöntum). Þær eru almennt smærri en heilkjarnafrumur, og eru flestar á stærðarbilinu 0,2 til 2.0 mícrómetrar (2 mícrometrar eru 2/þúsundustu úr millimetra).

Bakteríur eru það litlar að hundrað þúsund stykki rúmast í einum punkti, eins og þeim sem botnar þessa setningu.

Veirur eru mun smærri en bakteríur, og geta ekki fjölgað sér sjálfstætt. Þær verða að sýkja frumur til að fjölga sér. Þær hernema frumur og þræla þeim út, sér til hagsbóta.

Sjá t.d. svar Evu Benediktsdóttur á vísindavefnum: Hver er munurinn á bakteríu og veiru? Eru sýklar og bakteríur það sama?

Veirur eru ekki frumur og ekki sjálfstæðar lífverur, raunar eru menn ekki sammála um hvort beri að kalla þær lífverur: Oft er talað um veirur sem "sýkjandi agnir", og frekar sagt að þær séu "virkar" og "óvirkar" heldur en "lifandi" og "dauðar". 

Kólígerill á undanhaldi