Raunveruleiki risasporðdrekans

Nýlegur fundur á steingerðum leifum risa sæsporðdreka (sjá fréttatilkynningu Háskólans í Bristol og fyrri færslu) er um margt merkilegur. Tíðindin eru það merkileg að báðir stóru vefmiðlarnir hérlendis sáu ástæðu til að gera hann að viðfangsefni. Þetta gefur okkur færi á að bera saman efnistök, þar sem fjallað var um risasporðdreka sem lifði eitt sinn í sjónum á mbl.is og mannhæðar háan sporðdreka sem fannst í Þýskalandi á visi.is.

Báðar fyrirsagninar eru frekar stirðbusalegar (þótt ekki hafi mín verið skárri!). Pistillinn á Visi.is er samt áberandi betur unninn. Það er greinilegt að fréttamaðurinn hafði kafað í fréttatilkynninguna frá Háskólanum í Bristol, en ekki treyst á endurpakkaðar fréttir frá AP eða Reuters. Morgunblaðinu til tekna telst að þeir skelltu upp myndskeiði frá Reuters, sem var ágætlega unnið. Reyndar má finna að því að íslenskann texta vantaði á myndskeiðið; vonandi er þetta ekki ávísun á að mogginn ætli að blanda saman íslensku og enskum fréttum í lesmáli.

Að síðustu er það einnig mjög jákvætt að fréttamaðurinn er nafngreindur á vísi.is (Sigríður Guðlaugsdóttir). Aukið gagnsæi er til bóta, og það leiðir til þess að fréttamenn finna til meiri ábyrgðar, og vandi því vinnu sína!

Vísir vann þessa lotu, sjáum til hvort að Morgunblaðið eigi við því svar. 

 

Risasporðdreki lifði eitt sinn í sjónum

Risa sporðdreki úr forneskju

Vísindamenn við háskólann í Bristol fundu nýlega steingerðar leifar sporðdreka sem var uppi fyrir um 390 milljónum ára. Þetta væri ekki frásögur færandi, þar sem skordýr og ættingjar þeirra eru stærstu hópar lífvera á plánetunni, nema hvað kvikindið óvernju stórt.

Fundist hafa steingerfðar leifar af nokkrum stórum hryggleysingjum, t.d. fjölfætlum og sporðdrekum, en enginn sem slagar í Jaekelopterus rhenaniae. 

Það ber að taka fram að ekki fannst heilt sýni af tegund þessari, en stærðin (250 cm) er metin útfrá stærð klóarinnar (46 cm), sem er fjarri því að vera fullkomin aðferð. Stærð og lögun líffæra, og sérstaklega munnparta og útlima, þróast oft hratt, þannig að vissan vara ber að hafa á þessu mati á stærð kvikindisins.

Leiddar eru líkur að því að J. rhenaniae hafi búið í sjó, og að e.t.v. hafi hærri styrkur á súrefni í lofti og láði gert tegundinni kleift að stækka svona umfram ættingja sína. Það er náttúrulega bara tilgáta sem erfitt er að prófa.